De voorbereiding 2014-06-14
Door: Ton
15 Juni 2014 | België, Vissenaken
Vandaag was de zaterdag.
De planning was om 9.30 uur vertrekken, maar dat werd 9.55 uur.
We hadden wind mee, dus ging het in een vlot tempo richting het zuiden. Het was wel wat fris, omdat de zon nog niet echt scheen, maar gaandeweg de dag werd dat beter. In de buurt van Hoogstraten was er een wegomleiding, maar aangegeven was dat bewoners er wel door konden. Wij langs de afzetting, maar dat bleek toch niet zo’n goed idee. Aanvankelijk was het nog wel te fietsen, maar wat verderop werd dat onmogelijk en moesten we lopen. We namen ons voor op de terugweg maar om te fietsen.
Tot aan Rijkevorsel reden we de originele route die we ook op 12 juli zullen rijden, vanaf Rijkevorsel weken we af richting het oosten.
Net na Rijkevorsel, bij het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten hebben we gepauzeerd en een cache gezocht en gevonden. We hadden toen 41 kilometer afgelegd.
Meteen de tassen van Marianne en de jongens opnieuw afgesteld, want die hingen te klapperen.
Na een goed half uur vertrokken we weer. Het was heerlijk zonnig weer geworden. We hebben onderweg wel wat donkere wolken gezien, maar daar hadden we geen last van. Vanaf 13.30 (net na Herentals) reden we op een fietspad dat aangelegd was op een bedding van een oude spoorlijn. Op enig moment zag ik iets rechts van het pad aan een boom hangen. We zijn even gestopt om eens goed te kijken wat het was. Het bleek een tros bijen te zijn.
Natuurlijk enkele foto’s gemaakt.
Na zo’n 73 kilometer sloeg het noodlot toe: onze eerste serieuze valpartij binnen het peloton.
Sjoerd pakte zijn drinkfles en schoot met zijn voorwiel van het pad af de berm in,. Hij corrigeerde dat snel en schoot het pad weer op. Marianne wilde een botsing met Sjoerd vermijden en stuurde naar links. De botsing met Sjoerd werd wel vermeden, maar links reed ik. De fietsen haakten in elkaar en Marianne viel naar rechts. Ik kon geen kan meer uit en geen voet op de grond zetten, dus ik viel ook op Marianne en haar fiets.
Na het ontwarren van de knoop die Marianne en ik met elkaar en onze fietsen vormden, even de schrik laten overgaan, de wonden bekeken, de fietsen bekeken en tot rust gekomen. Daarna weer op pad, want we moeten door.
Gevolgen: Marianne: haar rechter elleboog was kapot, een schaafplek op haar been, pijn aan een van haar kuiten, blauwe plekken hier en daar en flink geschrokken.
Ton: bult op mijn rechterarm (bleek volgende dag bloed te zijn geweest, want hij werd helemaal blauw) en wat pijnlijke ribben rechts.
De schade aan de fietsen bleef beperkt tot een schaafplek op het rechter handvat van Marianne haar stuur, een wat afgeschaafd boutje en een koordje voor de kaarthouder dat afbrak. Meteen even van de gelegenheid gebruik gemaakt om Taco uit te leggen waarom hij niet met losse handen mag fietsen.
Iets langzamer weer op pad gegaan. Gelukkig bleek alles nog te werken, zodat we onze weg weer konden vervolgen.
Na zo’n 80 kilometer reden we Aarschot uit en werden we verrast door een flinke helling, die aan het einde nog even wat steiler werd. We waren aan de laatste fase van onze reis begonnen: hellingen omhoog en omlaag, zodat de spieren nog even op de proef werden gesteld. Gelukkig ging het al wat beter dan toen we in Zuid-Limburg rondreden. Hebben we dan toch progressie gemaakt? De afstand was 103 km en het gemiddelde was 23,2 km per uur.
De ontvangst en het verblijf waren fantastisch, zeer gastvrij en erg gezellig.
We aten Mexicaans eten met tortilla’s en taco’s. Onze zoon Taco, werd natuurlijk fanatiek toegezongen door de meiden met de tacosong, maar hij liet zich niet kennen.
Onze jongens konden het goed vinden met hun kinderen, zodat de volwassenen gezellig konden bijkletsen.
-
15 Juni 2014 - 23:22
Iris:
Leuk stukje herkenning van de route.
Hopelijk herstellen jullie snel van de val partij.
P.s vergeet als je straks die spoorlijn pakt niet te cachen. ; p
Trots op jullie. ..xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley