2014-07-28

Van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Eusa, net boven Pamplona.
’s Morgens hebben Marianne en ik eerst overlegd of we wel zouden gaan. Want: Sjoerd voelt zich nog steeds niet goed, hoewel het stomen van gisterenavond wel hielp en de fiets van Taco schakelt niet perfect. Het weer zag er niet al te warm uit.
Uiteindelijk besloten we toch maar te gaan. Het weer zag er in Saint-Jean-Pied-de-Port niet echt veelbelovend uit en het leek ons niets om met regen de pas op te moeten. Bovendien kon Sjoerd dan aansluiten op een wat “simpelere” route. Sjoerd was namelijk nog te beroerd, dus die bleef op de camping.
Het zou een zware dag worden, want we zouden over het “dak” van de reis moeten, de 1057 meter hoge Puerto de Ibañeta. Allereerst natuurlijk brood gekocht, deze keer door Marianne, omdat ik de fiets van Taco wat bij moest stellen. Ontbeten bij een van de poorten van de stad en daarna vertrokken.
De eerste 15 km vielen wel mee, een soort speldenprikjes, maar daarna begon het: aan één stuk door klimmen met een stijgingspercentage van 7-9% en dat gedurende 16 kilometer. Onderweg enkele keren gestopt om weer op adem te komen, hoewel dit voor Taco niet nodig was. Hij is duidelijk onze klimgeit bij afwezigheid van Sjoerd.
Onderweg kwamen we een Nederlands echtpaar tegen, Peter en Trudy, dat we gedurende de dag nog een paar keer ontmoetten.
Toen we dachten dat het nog 2 kilometer zou duren, zagen we plotseling het bordje van de pas, we waren er dus al. En wie komt er langs als we daar op de parkeerplaats staan: de auto met caravan. We hebben nog even geroepen, maar Rick hoorde ons niet dachten we. Echter even later belde hij op. Ter plaatse even gegeten en wat foto’s gemaakt en een cache gevonden. Ook Peter en Trudy arriveerden even later, zodat we nog even hebben staan kletsen.
Omdat het weer erg dreigend werd en we nog een flink stuk moesten dalen, wilde we snel weg. De daling was prachtig, snelheid tot over de 60 km/u. In Roncevalles hebben we even een stopje gemaakt voor een stempel in de albergue.
Helaas kwam er aan het dalen een einde, want een tweede top moesten we over, de Mezkiritz 2 km klimmen tot 6% naar 922 meter.
Daarna werden we nog verrast door een klim bij Erro 3 km tot 7%. Eenmaal boven stond daar een stalletje met een vriendelijke man die drank en etenswaren verkocht. Ook hier hebben we een echte stempel gekregen. We namen wat te drinken en even later kwamen Peter en Trudy weer aan. Gezellig even zitten kletsen. Daarna weer verder, we waren wel klaar met dat klimmen, maar helaas er waren nog wat verrassingen voor ons. Gelukkig wel kleine, maar toch hinderlijk. Gelukkig werd de route nog opgevrolijkt door enkele caches. Eenmaal in Pamplona twijfelde ik even over de weg. Het leek mij een autoweg waar de gps ons overheen wilde hebben, maar het bleek toch een weg waar meer mensen fietsten. Omdat we van Pamplona wegreden, verzuchtte Marianne hoeveel we al wel niet gefietst hadden en wanneer we er nou eens zouden zijn. Net toen ze dat zei, stond er een bordje met nog 1300 meter.
Op de camping had Rick nog een verrassing: hij was met de auto met de fiets van Sjoerd op het dak tegen een dak aangereden. De fiets van Sjoerd is beschadigd aan het stuur en er zijn 7 spaken kapot of krom. De fietsendrager is kapot en een van de dwarsbalken waar de fietsendrager op staat is krom. De fiets is uit de drager op het dak gevallen, zodat er diverse deukjes in het dak zitten. Meteen maar even wat rondgebeld en gekeken. Morgen hebben we dus een verplichte rustdag en gaan we op bezoek bij de fietsenmaker en bij de landrover dealer om een en ander te laten herstellen of vernieuwen. Misschien dat er dan nog even tijd is om Pamplona te bezichtigen. We zullen wel zien. Vanavond eten we pizza’s.

Vertrokken om 8.36, aankomst 16.39, gereden kilometers 74, bewogen gemiddelde 15,5 km/u.
Totaal afgelegde afstand: 1564 kilometer, nog te doen: 820 km.